Al het geluk was vast voor Zwitserland, dat ons stralend verwelkomde (op z'n minst zonder de duilerige regen). De hemel klaarde min of meer uit, en de lieflijke dorpjes langs de weg lagen er dromerig bij.
Bij de ouders van Markus kregen we een heerlijke maaltijd, een warm bed en de volgende morgen een stevig, gezond ontbijt. En bovendien nog een boeiende rondleiding in de jeugdomgeving van Markus.
Maar toen begon Zwitserland te beseffen dat we daar niet zouden blijven, en net zoals Italië de vorige dag, begon het land te huilen, tranen met tuiten...
Zelfs Frankrijk was eensgezind in zijn verdriet. En België, dat blij had moeten zijn om zijn burgers te zien terugkeren, haalde de zonneschijn niet te voorschijn, maar ging aan het mokken...
Tja, en als het weer hier niet warmer wordt, dan overwegen we toch om nog maar eens te verdwijnen - naar hartelijkere contreien...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten